Ένα εξαιρετικό κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου για τη σχέση του με τον πατέρα του και για τις λέξεις που δε λέγονται όσο είναι καιρός.
(Αφόρμηση οι θεματικές ενότητες της έκθεσης Α’ Λυκειου “γλώσσα” και “τρίτη ηλικία”):
“Οι μεγάλες, όμορφες λέξεις δεν έχουν ειπωθεί μεταξύ μας. Είναι εκεί, ολοζώντανες, αλλά δεν έχουν ακουστεί. Πίστευα πως ανάμεσα σε τόσο δυνατές σχέσεις, οι λέξεις δεν χρειάζονται. Λάθος! Όλοι έχουν ανάγκη να τις ακούσουν. Πρέπει να ειπώνονται. Τέλος. Οι λέξεις δεν είναι αέρας, είναι σώματα. Με χεράκια, μαλλάκια, ματάκια, απ’ όλα.”
https://www.protagon.gr/apopseis/blogs/exw-dyo-mwra-31416000000
